تصور کنید
زندگی کردن
یک زندگی
بدون
ترس

قبل از اینکه استفانی به Human Options بیاید، روحیه‌ای پر جنب و جوش، ماجراجو و هنرمند بود که می‌توانست هر کاری را که در ذهنش می‌خواست انجام دهد. اما پس از ورود به یک رابطه بد، همه چیز تغییر کرد. بدرفتاری نور او را کمرنگ کرد و به عنوان یک مادر مجرد، نگرانی اصلی استفانی به پسرش، جف تغییر کرد. او از سلامتی او می ترسید، دل شکسته از ناتوانی او در محافظت از او در برابر رنجی که متحمل می شد. جف که زمانی کودکی شاد و بی دغدغه بود، به دلیل ترس های پیرامون زندگی جدید، تغییرات خانه و نامشخص بودن محیط اطراف، علائمی از اضطراب از خود نشان داد، قادر به خوابیدن نبود. استفانی و جف در یک هتل زندگی می کردند و از خشونتی که استفانی متحمل شده بود فرار می کردند. آزار جسمی، عاطفی، کلامی، جنسی و مالی او را به نقطه شکست رسانده بود. استفانی که مصمم بود آینده ای امن برای پسرش ایجاد کند، می دانست که دیگر نمی تواند در محیط سمی بماند. او با خط تلفن گزینه های انسانی تماس گرفت و سفر او به سمت ایمنی و شفا آغاز شد.

هنگامی که استفانی در پناهگاه اضطراری ما بود، یک جامعه حمایتی پیدا کرد که به او کمک کرد تا حس خود را بازیابد. با وجود چالش‌های بسیار زیاد، خوش‌بینی استفانی ثابت ماند، به‌ویژه وقتی نوبت به حمایت از پسرش می‌رسید. جف که با اضطراب شروع مدرسه در یک محیط جدید مواجه بود، با این انتقال دست و پنجه نرم کرد. اما استفانی مصمم بود که مطمئن شود نیازهایش برآورده شده است. او به طور خستگی ناپذیری برای برقراری ارتباط با مدرسه و منطقه تلاش کرد و اطمینان حاصل کرد که صدای او و صدای خودش شنیده می شود. تلاش های حمایتی او نتیجه داد. استفانی مدرسه‌ای پیدا کرد که با نیازهای منحصربه‌فرد جف همسو بود، استرس او را کاهش داد و به او اجازه داد تا شکوفا شود. «از کمک شما در تحقق این امر و اطلاع از مدرسه مستقل بسیار متشکریم. برای جف تفاوت بزرگی ایجاد می کند. استفانی پس از جلسه با مدرسه به اشتراک گذاشت. دیدن پسرش که در نهایت در مورد تحصیلاتش احساس امنیت و هیجان داشت، گواهی بر قدرت و فداکاری استفانی بود. 

امروز، استفانی و جف به سفر شفابخش خود از طریق برنامه مسکن انتقالی ما ادامه می‌دهند. شجاعت، انعطاف پذیری و حمایت بی امان استفانی از پسرش نشان می دهد که عشق یک مادر چقدر می تواند قوی باشد. از طریق هر چالشی، استفانی در حال بازیابی نور خود و ایجاد آینده ای امن و فرصت برای خود و جف است. 

داستان ونسا مانند بسیاری دیگر آغاز می شود: از بیرون، زندگی او کاملاً عادی به نظر می رسد. او با شوهر و سه دخترش زندگی می کرد و نمای یک خانواده شاد را حفظ می کرد. اما در دیوارهای خانه، ونسا و فرزندانش در حالت اضطراب دائمی بودند و احساس می کردند که دائماً روی پوسته تخم مرغ راه می روند. خلق و خوی شوهرش مانند سایه ای تاریک بر سر خانه شان بود و هر لحظه را غیرقابل پیش بینی می کرد. تا زمانی که او نیازهای او را برآورده می کرد، هرج و مرج قابل کنترل به نظر می رسید - اما در عمق وجود، ونسا می دانست که زندگی اینگونه نیست. با گذشت زمان، واقعیت وضعیت او آشکارتر شد. ونسا متوجه شد که تمام مسئولیت‌ها (آشپزی، نظافت، پرداخت قبوض) را انجام می‌دهد و اساساً خانه را به تنهایی اداره می‌کند در حالی که کنترل شوهرش بر آنها سخت‌تر شده است. بار عاطفی غیرقابل تحمل شد، و پس از یک رویارویی به خصوص انفجاری، جایی که او خشم خود را بر سر فرزندانشان پراکنده کرد، ونسا به نقطه شکست رسید. او متوجه شد که دیگر نمی تواند اجازه دهد ترس زندگی آنها را دیکته کند. با هر ذره شجاعت، او به گزینه های انسانی رسید و امنیت را در پناهگاه اضطراری یافت.

او برای اولین بار خود را فردی مستقل و شایسته احترام و آزادی دید. این سرپناه نه تنها یک پناهگاه امن، بلکه محیطی پرورش دهنده نیز فراهم کرد که در آن او بتواند شفا یابد و قدرت خود را دوباره کشف کند. با حمایت کارکنان متعهد و منابع ارزشمند، او شروع به تصور آینده ای پر از امید کرد. این حمایت به او اجازه داد تا برای خود و دخترانش آپارتمانی پیدا کند - فضایی که در نهایت بتوانند احساس امنیت کنند و شروع به بازسازی زندگی خود کنند. ونسا اکنون ثبات لازم را دارد تا روی پس انداز پول و برنامه ریزی برای آینده خود تمرکز کند. در طول قدم زدن در آپارتمان جدیدش، سنگینی سفر او را فرا گرفت. او با اشک سپاسگزاری در چشمانش گفت: «این به نظر واقعی نمی رسد. «احساس می‌کنم با حمایتی که Human Options از خانواده‌ام می‌کند بسیار خوش شانس بودم. من فقط برای هر کاری که برای کمک به ما انجام دادید بسیار سپاسگزارم.»

ایزابلا قبل از ورود به گزینه های انسانی، زندگی خود را وقف کمک به دیگران به عنوان کارگر موردی در یک مرکز مراقبت از بزرگسالان کرد. تعهد او به ارائه خدمات و منابع به مشتریانش گواهی بر طبیعت دلسوز او بود. با این حال، زمانی که شریک زندگی او شروع به تهدیدات عاطفی و مالی کرد، زندگی خود او به سمت تاریکی رفت و موقعیتی وحشتناک و خطرناک ایجاد کرد. تهدید می کرد که درآمدش را می گیرد تا نتواند برود. در هفته‌های منتهی به ورود او به گزینه‌های انسانی، آزارگر ایزابلا تهدیدات خود را با گفتن اینکه او را خواهد کشت، به محل کارش سر می‌زند و با تماس‌ها بمباران می‌کند، افزایش می‌دهد که در نهایت باعث شد او مجبور به ترک شغلش شود. نقطه عطف یک روز زمانی بود که شریک زندگی او تماس تکان دهنده ای با دخترشان، هانا برقرار کرد. او در نمایش وحشتناکی از ارعاب، پرسید که آیا ایزابلا می‌خواهد او بمیرد؟ ضربه روحی ناشی از چنین رویارویی ایزابلا را وادار به انجام اقدامات قاطع کرد. ایزابلا که با نیاز فوری به فرار مواجه شد، گام شجاعانه را برداشت و به پناهگاه‌ها رسید تا برای همیشه آنجا را ترک کند و گزینه‌های انسانی را در جستجوی امنیت پیدا کرد. 

ایزابلا غرق شد. او با شک و تردید در مورد توانایی خود برای بزرگ کردن هانا به تنهایی و نگرانی در مورد آینده اش دست و پنجه نرم کرد. روند بهبودی و یافتن پای او دلهره آور بود. با این حال، از طریق درمان و شرکت در گروه های هنر درمانی، ایزابلا شروع به بازیابی قدرت و اعتماد به نفس خود کرد. او یاد گرفت که هر زمان که احساس شرم یا گناه ناشی از ترک دوباره ظاهر می شد، دلایل فرار خود را به خود یادآوری کند. 

با گذشت زمان و حمایت، تحول ایزابلا عمیق شد. او اکنون در استقلال تازه یافته خود آرامش و قدرت می یابد. او اعتماد به نفس بیشتری دارد که هانا را خودش بزرگ کند. ایزابلا و هانا به سفر خود در مرکز منابع خانواده ما ادامه دادند و با موفقیت به خانه خود منتقل شدند. Human Options با ارائه یک احساس ایمنی بسیار مورد نیاز، توانست امنیت خانه او را با قفل های جدید و دوربین Ring افزایش دهد. 

امروز، ایزابلا در حال آماده شدن برای بازگشت به موقعیت خود در مرکز مراقبت بزرگسالان است، آماده است تا بار دیگر تغییری در زندگی دیگران ایجاد کند. داستان او گواهی قدرتمندی برای انعطاف پذیری و رشد شخصی است. او در جلسه آخر خود اظهار داشت: «خیلی خوشحالم که شما را پیدا کردم. دوباره برای خودم و دخترم احساس امنیت می کنم.»  

قبل از آمدن به ایالات متحده، النا زندگی ثابتی در مکزیک داشت، از جمله خانه خودش. او که با وعده شریک زندگی خود مبنی بر آینده ای روشن تر رانده شده بود، جهشی از ایمان برداشت و به آمریکا نقل مکان کرد. اما واقعیتی که او با آن روبرو شد با رویاهایی که فروخته شده بود فاصله زیادی داشت. شریک زندگی او نه تنها مانع کار او شد بلکه نتوانست ویزای وعده داده شده را تضمین کند و النا و دخترش را در زندگی ای که تصورش را نمی کرد منزوی و محصور کرد.

نقطه عطف زمانی بود که النا در یک لحظه شجاعت عمیق تصمیم گرفت از فرسنو به همراه دخترش به اورنج کانتی فرار کند. سفر آن‌ها در ایستگاه قطار آناهیم یک چرخش غیرمنتظره اما محوری داشت، جایی که الینا گم شد و به دنبال راهی برای بازگشت به مکزیک بود، با دو غریبه روبرو شد. یکی از این افراد دلسوز او را تشویق کرد تا با خط تلفن خشونت خانگی تماس بگیرد، پیشنهادی که زندگی او را تغییر خواهد داد.

از طریق حمایت برنامه مسکونی ما، النا سفر خود را برای بازسازی زندگی خود آغاز کرد. در ابتدا، او با احساس تردید دست و پنجه نرم می کرد و نیاز داشت که صداقت خود را فقط برای دسترسی به نیازهای اولیه ثابت کند. با این حال، هر روز که می گذشت، قدرت و اعتماد به نفس النا شکوفا می شد. او یاد گرفت که با قاطعیت از او کمک بخواهد و محیط جدید خود را با لطف و اعتماد به نفس در آغوش بگیرد.

امروز، النا و دخترش در یک برنامه مسکن از طریق یکی از شرکای ما پیشرفت می کنند و به سفر شفابخش خود ادامه می دهند. سخنان خود النا بازتاب عزم تزلزل ناپذیر اوست: "Quiero estar aquí y echarle ganas" - "من می خواهم اینجا باشم و تلاش کنم."

نیکی یک درمانگر تحصیل کرده و کارآفرینی بود که در ایالت خود شکوفا می شد. در حالی که دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته مددکاری اجتماعی بود، در آستانه راه اندازی کسب و کار خود و نوشتن رمانی در مورد تجربیات و سفر تروما و بهبودی خود بود. با این حال، زمانی که نیکی عاشق شد، آرزوها و پیشرفت او به طور ناگهانی متوقف شد و در نهایت به یک رابطه کنترل‌کننده و توهین‌آمیز ختم شد. نیکی سال‌ها تلاش می‌کرد تا بفهمد چگونه «او» می‌تواند به یک رابطه آزاردهنده ختم شود، حتی اگر تحصیل کرده بود و با افرادی که در روابط آزاردهنده بودند کار می‌کرد. نیکی که می ترسید قضاوت شود یا باور نشود، درد خود را پشت درهای بسته نگه داشت. بدرفتاری به قدری خطرناک شد که جان او را تهدید کرد و باعث شد نیکی تصمیم سختی بگیرد که خانه و ایالت خود را ترک کند تا امنیت پیدا کند.  

نیکی که خود را در کالیفرنیا یافت، به سرپناهی فوری نیاز داشت و با چندین سازمان در سراسر ایالت تماس گرفت، اما نتوانست به هیچ خدمات یا پشتیبانی متصل شود. هنگامی که او با Human Options تماس گرفت، بلافاصله از او حمایت شد، یک شب قبل از انتقال به برنامه های مسکونی ما و ورود به پناهگاه برای یک شب، یک اتاق در هتل ایمن کرد. وقتی او برای اولین بار به Human Options آمد، نمی توانست نیازهای اولیه خود مانند دریافت غذا و بیمه درمانی را برآورده کند، چه رسد به اینکه خود را با یک محیط جدید آشنا کند.  

نیکی از زمان پیوستن به این برنامه رشد قابل توجهی را تجربه کرده و احساس امنیت خود را دوباره به دست آورده است. از طریق پشتیبانی و منابعی که برای او فراهم شده است، نیکی اکنون در ادامه سفر خود احساس قدرت و فعالی می کند. نیکی نیازهای فوری خود را تثبیت کرده است و اکنون بر روی یافتن شغل و ادامه سفر درمانی خود متمرکز شده است. همین ماه گذشته، نیکی وب‌سایت رسانه‌ای خود را راه‌اندازی کرد و داستان‌های توانمندسازی زنان در جوامع رنگین پوست را برجسته کرد.  

اما مادری سخت کوش بود. او در حالی که از خانواده خود مراقبت می کرد، در سکوت رنج می برد، آزار جسمی، عاطفی و کلامی شوهرش را تحمل می کرد. او بر کاری که او انجام می‌داد، کجا می‌رفت کنترل می‌کرد، و هر وقت دیر از سر کار به خانه برمی‌گشت، ناراحت می‌شد و به حدی می‌رسید که توسط او زیر اسلحه نگه داشته می‌شد. او می ترسید جان خود را از دست بدهد و فرزندانش را بدون مادر بگذارد. اما که از خانواده و دوستانش جدا شده بود، احساس درماندگی و تنهایی می کرد. او متوجه شد که دختر بزرگش در حال درک چیستی خشونت خانگی است. حفظ امنیت نوزاد و فرزندانش اولویت او بود. او مصمم بود که به دنبال کمک باشد و رابطه بد را ترک کند. تمایل او برای شروع یک زندگی جدید به دور از سوء استفاده، چیزی است که او را به سمت گزینه های انسانی سوق داد.  

اما به خط تلفن ما رسید و وارد پناهگاه اضطراری ما شد. در ابتدا از رفتن به پناهگاه می ترسید اما می دانست که تصمیم درستی گرفته است. او بسیار تحت تأثیر این تسهیلات قرار گرفت و انتظار نداشت که پناهگاه ما مانند یک مکان عادی و امن باشد. وقتی با بچه هایش پناه گرفت، احساس آرامش کرد. اما مشتاق یادگیری و مشارکت در خدماتی بود که در اختیار او قرار می گرفت. اِما از آنجایی که احساس حمایت و امنیت می کرد، پیوسته سخت تلاش می کرد تا به اهدافش برسد.

اما در حال حاضر در برنامه شفای خانواده ما در کنار مدیر پرونده خود برای ایجاد طرحی برای ایجاد یک زندگی جدید در کالیفرنیا کار می کند. او احساس امنیت می کند و اکنون به خود و فرزندانش امیدوار است.  

اوبری کسب و کار پذیرایی خود را داشت و به خود می بالید که زنی قوی و سخت کوش است. اوبری در طول زندگی حرفه‌ای خود سال‌ها آزار عاطفی، روانی، فیزیکی و مالی توسط همسرش مایکل را تحمل کرد. او را در انزوا نگه داشت و سلامت روانش را با تحت فشار قرار دادن مداوم و اضطراب از بین برد. هنگامی که او در مدرسه فرزندانشان داوطلب شد، درباره خشونت خانگی و خدمات حمایتی آموخته بود. او به آرامی شروع به شرکت در یک گروه پشتیبانی و توسعه یک برنامه ایمنی در حالی که مایکل در محل کار بود، کرد.  

یک شب، اوبری در حال آماده شدن برای رفتن به یک رویداد پذیرایی بود که مایکل نظرش را در مورد تماشای بچه های آنها تغییر داد. سعی کرد با او استدلال کند، اما او فقط به او فریاد می زد که ساکت شود. مایکل عصبانی شد و اوبری را با مشت بسته روی صورت او تهدید کرد. خشونت مایکل در حال افزایش بود، بنابراین او شروع به کار فعالانه روی برنامه ایمنی خود کرد. اوبری با یک طرح ایمنی که توانست از سوء استفاده فرار کند، مجبور شد بین تمرکز بر ایمنی و رفاه او و فرزندانش یا حفظ تجارت خود تصمیم بگیرد. کسب‌وکاری که برای راه‌اندازی آن بسیار سخت تلاش کرد تا بتواند خود و دو پسر کوچکش را تامین کند.

اوبری از طریق مدیر پرونده خود به Human Options متصل شد که به او کمک کرد با خط تلفن تماس بگیرد. با ورود به پناهگاه مشخص بود که او تا چه اندازه آزارهای روحی و روانی را متحمل شده است. هر بار که اوبری در مورد آزار یا مایکل صحبت می کرد، احساساتی می شد و گریه می کرد. هنگامی که او با وکیل حقوقی خود ملاقات کرد، در مورد درخواست یک دستور منع موقت خشونت خانگی (DVTRO) مردد بود. او پس از شرکت در پناهگاه، برنامه توانمندسازی شخصی و مشاوره، تصمیم گرفت برای DVTRO تشکیل پرونده دهد. اوبری برای بررسی اظهارات خود در یک کلینیک حقوق خانواده شرکت کرد. وکیل داوطلب اظهارنامه او را بررسی کرد و بازخورد ارائه کرد. از آنجا تیم وکالت حقوقی ما به او کمک کرد تا یک DVTRO تشکیل دهد. او DVTRO را دریافت کرد و دستور خروج را تضمین کرد. اوبری هنوز در مورد دادگاه بسیار عصبی بود، به خصوص پس از اینکه برای مدت طولانی مایکل را ندیده بود. از طریق برنامه داوطلبانه Pro Bono HO، تیم وکالت حقوقی ما با موفقیت اوبری را به یک وکیل خانواده مرتبط کرد.

پس از ورود به مرحله دوم، او توانست به خانه بازگردد. پس از چندین ماه عدم اطمینان در مورد وضعیت مسکن خود، اوبری توانست با فرزندانش به خانه برگردد. او به دریافت خدمات وکالت حقوقی ادامه می دهد و وکیل حقوقی او همراهی دادگاه را برای جلسه بعدی حکم منع تعقیب او ارائه خواهد کرد. او به اشتراک گذاشت، "فرزندان من به قوی بودن من نیاز دارند و من باید به آنها نشان دهم که می توانم این کار را انجام دهم."  

قبل از شرکت در خدمات گزینه های انسانی، بیلی در زمینه آموزشی کار می کرد و با شریک زندگی خود الیور زندگی می کرد و در انتظار اولین فرزندش بود. او در دوران بارداری متوجه رفتار غیرعادی الیور شد. او به تدریج شروع به آزار فیزیکی و لفظی او کرد. پس از به دنیا آمدن دختر اولش، آزار جسمی و کلامی شدت گرفت زیرا او شروع به آزار مالی او کرد. او اطلاعات کارت اعتباری او را جعل کرد که به بیلی هشدار داد تا اقدام کند و بهترین را برای آینده او و دخترش انتخاب کند. او به امید دریافت دستور منع برای کمک خواست، اما موفق نشد. او که مضطرب بود و احساس گرفتار شدن می کرد، در رابطه ماند و سعی کرد آن را به نتیجه برساند. پس از دو سال، او دوباره باردار شد و اندکی بعد شروع به دریافت اخطارهای تخلیه کرد. بیلی متوجه شد که در چند ماه گذشته، الیور وجوهی را برای خود از حساب بانکی‌اش نگه داشته است، وجوهی که او برای پرداخت اجاره کنار گذاشته بود. با تشدید تهدیدها و خطر بی خانمانی، او یک جهش ایمانی انجام داد و یک بار دیگر شروع به بررسی یک دستور بازدارنده کرد.

پس از اینکه متوجه شد در حین کار در فرآیند دستور بازدارنده باید راهی برای خروج بیابد، با Human Options ارتباط برقرار کرد و بلافاصله کمک پیدا کرد. او با یک مدیر پرونده مرتبط بود، که سپس به او برای یافتن مسکن کمک کرد. پس از صلاحیت و پذیرش، او توانست به آپارتمان جدید خود نقل مکان کند. بیلی احساس می کند که اکنون این آزادی را دارد که برای خود و فرزندانش بجنگد. او می‌تواند فضای امنی برای رشد و یادگیری فرزندانش در محیطی سالم‌تر و بدون ترس فراهم کند.

وقتی گریس 15 ساله بود عاشق مت 25 ساله شد. چند سال اول همه چیز عالی بود. زمانی که گریس 18 ساله بود ازدواج کردند و اولین فرزندشان را به دنیا آوردند. مدت کوتاهی پس از به دنیا آمدن دختر بزرگشان، گریس و مت شروع به مشاجره در مورد نوشیدن او کردند. او به او می گفت که اگر اینقدر نوشیدنی را ترک نکند، او را نزد دخترشان می گذارد. بعد از یکی از مشاجرات آنها، مت ناگهان بلند شد و گلوی گریس را گرفت، او را از روی زمین بلند کرد و پایین انداخت. او در آن شب گیج و ترسیده به رختخواب رفت که چیزی خیلی اشتباه است و رابطه ای که فکر می کرد "عادی" بود، آن چیزی نبود که فکر می کرد. روز بعد، مت طوری رفتار کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است، و گریس را به دام افتاد و از آسیب جسمی دوباره ترسید. وقتی به او گفت که فضایی می‌خواهد، او نپذیرفت و گفت تا زمانی که از سؤال کردن و گفتن به او دست بردارد، دیگر این اتفاق نخواهد افتاد. وقتی گریس کار می‌کرد، مت از نظر مالی برای گریس یا فرزندانشان تأمین نمی‌کرد. او به او می گفت که اگر از او حمایت مالی می خواهد، باید کارش را رها کند، که در نهایت این کار را انجام داد. این چرخه دوباره تکرار شد.

همه چیز برای گریس تغییر کرد. او اکنون مادر سه فرزند بود و در سایه بدرفتاری شوهرانش پنهان شده بود. او همان کاری را کرد که او گفت و وقتی نکرد، عواقب آن را از طریق آزار عاطفی و روانی دید. قدرت و کنترل او را از او گرفته بود. گریس نیاز به مهلت داشت و دوباره شروع به کار کرد. این دستوری برای سوء استفاده و آشفتگی بیشتر بود. مردم به او می گفتند که باید خوش شانس باشد که شوهرش نمی خواهد او کار کند، اما گریس احساس می کرد که زیر میکروسکوپ بدون آزادی است. مت به او اجازه نمی داد به تنهایی دوش بگیرد، او باید با او یا زیر دوش در حمام می بود. گریس مجبور شد دقایقی قبل از ساعت کاری با او تماس بگیرد، زیرا او می‌خواست ساعت او را ببیند و مطمئن شود که او سر کار است. او از او خواست که هنگام ناهار، استراحت، بعد از کار با او تماس بگیرد و انتظار می‌رفت که همزمان در خانه باشد و اگر نه، او را به خیانت متهم کرد. وقتی او کاری را که او می خواست انجام نمی داد، مشاجرات در خانه بالا می رفت. او اشیاء را در اتاق پرتاب می کرد یا بچه ها را در جر و بحث هایشان دخالت می داد. او از او و اینکه با فرزندانشان چه کند می ترسید. گریس زمانی که به خانه و داخل اتاق می آمد متوجه ترس در چهره فرزندانش شد.  

این چند ماه ادامه داشت تا اینکه یک روز در یکی از مشاجرات روزانه، دختر 10 ساله اش به پلیس زنگ زد، زیرا ترسیده بود و نمی توانست مدام تحقیر و فریاد مادرش را تحمل کند. هنگامی که افسران به خانه او رسیدند، گریس با Human Options DV Advocate ملاقات کرد و به او اطلاعات سرپناه داده شد، درمان، کلاس‌های توانمندسازی شخصی و حمایت قانونی به او پیشنهاد شد. گریس هنوز برای استفاده از خدمات آماده نبود و شب را با فرزندانش در متل گذراند. مت در آن شب با 422 تماس بی پاسخ از او، تماس خود را با او قطع نکرد. گریس نمی دانست چه کند، او حتی بیشتر احساس ناامیدی و ناامیدی می کرد. مت دقیقاً می‌دانست که به گریس چه بگوید، عذرخواهی کرد و به او اطمینان داد که تغییر خواهد کرد و بنابراین گریس و فرزندانش با مت برگشتند.

گریس با DV Advocate ارتباط برقرار کرد اما مت تحت نظر بود. گرچه او کمک می‌خواست، اما می‌ترسید مت متوجه شود که با Human Options در تماس است. با تمام ردیابی ها، تماس های تلفنی و پیامک، گریس باید در مورد نحوه دریافت کمک خلاقیت می کرد. او فرزندانش را برای کلاس‌های هنری در مرکز منابع خانوادگی محلی ثبت نام کرد، جایی که توانست با یکی از وکلای حقوقی گزینه‌های انسانی در طول کلاس‌های هنری‌شان برای دریافت حکم منع موقت خشونت خانگی (DVRO) همراه با حکم خروج کار کند. این منجر به دستگیری مت شد زیرا او از اجرای دستورات خودداری کرد.

گریس هنوز از بایگانی مدارک در دادگاه نگران است، اما اظهار داشت که اکنون پس از دریافت DVRO امیدوارتر است. او فکر نمی کرد که شواهد کافی داشته باشد و از انجام اقدامات لازم برای خروج وحشت داشت زیرا شوهرش همه چیز را کنترل می کرد. او می‌گفت: «بعضی وقت‌ها احساس می‌کردم مثل یک ماهی تنها در یک کاسه ماهی کوچک هستم» زیرا او همیشه می‌خواست از تک تک حرکات او مطلع شود.

قدم بعدی او درخواست طلاق و حضور در کلینیک حقوق خانواده با تیم وکالت حقوقی است تا درباره حقوق و حمایت های خود بیشتر بداند. او همچنین قصد دارد برای او و فرزندانش مشاوره آغاز کند تا تمام آسیبی که در چند سال گذشته متحمل شده اند را از بین ببرند. گریس اکنون این اختیار را دارد که با مجری قانون برای کمک تماس بگیرد و با استفاده از DVRO خود احساس اطمینان می کند. 

می‌دانستم خدمات وجود دارد، اما شوهرم مرا کتک نمی‌زند، بنابراین فکر کردم که واجد شرایط نیستم. هیچ‌کس باور نمی‌کرد که سوءاستفاده‌ای که من از آن رنج می‌برم، آزار واقعی باشد. احساس دیوانگی کردم. هنوز هم غیر واقعی است که یک قاضی مرا باور کرد و گفت آنچه من از سر گذرانده ام خشونت خانگی بوده است.» - مادر و بازمانده

لورن، مادر چهار فرزند، پس از تصمیم شجاعانه برای ترک همسرش پس از سال‌ها آزار، وارد پناهگاه اضطراری Human Options شد. در تلاش او برای فرار از خانه خشونت آمیز خود، چهار فرزند لورن توسط CPS به دلیل مشاهده شدت حادثه خشونت خانگی که لورن از طرف آزارگرش وارد شده بود، گرفت.

لورن در حالی که در پناهگاه اضطراری بود به سرعت دست به کار شد تا همه چیز مورد نیاز خود را برای تامین آینده ای امن برای فرزندانش فراهم کند. لورن در طول ازدواجش سوء استفاده مالی را تجربه کرد که در آن شوهرش او را مسئول تمام مخارج آنها، از جمله جمع آوری هزاران دلار در اجاره گذشته کرد. لورن با همکاری نزدیک با مدیران پرونده و ناوبر مسکن خود، توانست امور مالی خود را مرتب کند و طرحی را برای پرداخت معوقات اجاره‌اش با کمک صندوق شتاب شناسایی کند. حذف موانعی که لورن را از تامین مسکن دائمی باز می دارد. تمام کار سخت او نتیجه داد زیرا او توانست از طریق یک کوپن مسکن اضطراری یک آپارتمان 3 خوابه را تامین کند.

او که تمام قبل از ۲۴ سالگی لورن، سرپرستی، بارداری نوجوانان و خشونت خانگی را تجربه کرده بود، مصمم بود که چرخه آزار فرزندانش را بشکند. لورن در طول مدتی که در پناهگاه اضطراری بود، توانست در رشته درمانی ثبت نام کند و در کلاس های توانمندسازی شخصی شرکت کند. لورن برای اولین بار در زندگی خود اظهار داشت که توانسته است در مورد روابط سالم بیاموزد و آن را به فرزندانش منتقل کند.

از طریق پشتیبانی Human Options، لورن و فرزندانش توانستند به موقع برای تعطیلات به خانه جدید خود نقل مکان کنند. او اکنون این قدرت را پیدا کرده است که به درمان خود و فرزندانش در سفر شفابخشی خود ادامه دهد و مشتاقانه منتظر است تا با جامعه خود برای ایجاد یک سیستم حمایتی دوباره ارتباط برقرار کند.

داون 57 ساله اخیراً بیوه شده و یک معلم بازنشسته با 2 پسر و با مشکلات مزمن سلامتی دست و پنجه نرم می کند. او آپارتمان خود را دارد و کوچکترین پسر بالغش در حین تحصیل در کالج با او زندگی می کند. او فکر می‌کرد که می‌تواند سلامتش را مدیریت کند و غم و اندوه از دست دادن همسرش را شروع کند، اما دان توسط یکی از پسران بزرگسالش مورد آزار و اذیت کلامی قرار گرفت.

لوک، بزرگترین پسر بالغ داون، در خارج از ایالت زندگی می کند، اما او را مقصر مرگ پدرش می داند و همچنان او را از طریق تلفن تهدید و آزار می دهد. داون تماس های او را مسدود کرد، اما قبل از این کار، او به او گفت که «برای بازدید» به شهر خواهد آمد. داون از این خبر بسیار ناراحت شد زیرا احساس می کند پسرش یک بیماری روانی تشخیص داده نشده دارد و نگران است که اگر به آپارتمان او بیاید با او یا پسر دیگرش چه خواهد کرد. برای اینکه به نگرانی‌هایش بیفزاید، می‌ترسید که خانه‌اش را از دست بدهد، زیرا اگر او بیاید برای او و همسایه‌هایش مشکل ایجاد می‌کند.

داون در پریشانی و ترس کامل وارد دفتر تجاری گزینه های انسانی در شرایط بحرانی شد و نیاز داشت که فوراً با کسی صحبت کند. به داون مشاوره بحران و برنامه ریزی ایمنی ارائه شد. زمانی که داون و درمانگرش با گزینه های انسانی آشنا شدند، یک برنامه ایمنی برای حفظ امنیت او و پسرش ایجاد کردند. داون شروع به حضور در گروه توانمندسازی ارشد کرد، جایی که شروع به آموزش در مورد سوء استفاده کرد و از سایر اعضای گروه حمایت کرد. هفته به هفته، داون شروع به احساس قدرت کرد و به این نتیجه رسید که این آزار تقصیر او نبوده و او سزاوار آن نیست. داون از مشاوره و حمایتی که از گروه دریافت کرد سپاسگزار بود. داون از Human Options برای تمام کمک‌هایی که دریافت کرد تشکر کرد و اظهار داشت که بعد از دریافت خدمات احساس آمادگی و قدرت بیشتری می‌کند.

من دیگر از قدرتی که پسرم بر من داشت نمی ترسم، زیرا او دیگر آن را ندارد. بالاخره می توانم به جلو بروم و بهبودی را شروع کنم.» - طلوع، همسر، مادر، بازمانده

میا یک سال از فرزندانش که قبلاً در خانه کودکان Orangewood زندگی می کردند، به دلیل خشونت شدیدی که در خانه از جانب پدرشان رخ می داد، جدا شده بود. میا می دانست که برای بازگرداندن فرزندانش باید پدرشان را ترک کند. به محض ورود به پناهگاه اضطراری ما، میا مشغول اتحاد مجدد با چهار فرزندش، میلا، دریک، جیدن و آستین بود. وقتی بچه‌ها بالاخره به پناهگاه ما رسیدند، همه آنها بی‌نظم بودند، اعتماد به نفس پایینی داشتند و برای بیان نیازهای خود تلاش می‌کردند. همچنین مشاجره و تنش دائمی بین خواهر و برادر وجود داشت. با این حال، میا توانسته است ثبات و حمایت عاطفی را برای فرزندانش در طول اقامت آنها در Human Options فراهم کند. بچه‌های او در درخواست فضا، ابراز احساسات و خودتنظیمی هر زمان که احساس ناراحتی می‌کنند، بهبود یافته‌اند. برنامه کودکان متوجه شده است که به خودشان اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده اند و می توانند به جای تسلیم شدن در زمانی که یک فعالیت خیلی دشوار است، استقامت کنند. علاوه بر این، آنها دائماً به کارکنان ابراز خوشحالی می کنند که در مرحله دوم چقدر خوشحال هستند و یاد گرفته اند که با به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها، کمک به یکدیگر در انجام وظایف و تشویق خواهر و برادرشان در هنگام غمگینی نسبت به یکدیگر دلسوزی نشان دهند.

علاوه بر این، میلا و دریک، بچه‌های مدرسه‌ای میا، هر دو در تحصیلات دانشگاهی خود عالی هستند. میلا به‌عنوان دانش‌آموز ماه کلاسش انتخاب شد و دریک هر روز در مدرسه سخت کار می‌کرد تا مطمئن شود که پروژه‌اش به موقع برای نمایش در شب بازگشت به مدرسه آماده است. هنگامی که خانواده میا در این مراسم شرکت کردند، دریک با افتخار کار خود را به نمایش گذاشت و بازخورد مثبتی از معلم و همسالانش دریافت کرد.

هرگز فکر نمی‌کردم دوباره لبخند بچه‌هایم را ببینم، اما اکنون امید دارم و می‌دانم که خوب خواهیم شد.» - میا، بازمانده و مادر

وقتی سیندی در 19 سالگی با شوهرش ازدواج کرد، هرگز تصور نمی کرد 50 سال آینده با همسرش چگونه خواهد بود. شوهرش او را صدا می کرد، او را با اسلحه تهدید می کرد و در مقابل دوستان و خانواده او را تحقیر می کرد. سیندی که در یک خانواده قوی کاتولیک بزرگ شد، به طلاق اعتقادی نداشت. سیندی به این قصد ازدواج کرد که "همسر و مادر خوبی" باشد، اما متوجه نشد که به این معنی است که باید رفتار و بدرفتاری شوهرش را تحمل کند... تا زمانی که آنها از هم جدا شوند؟

سیندی 69 ساله است، ترسیده، تنهاست و در تاریکی زندگی می کند. او 15 سال پیش زمانی که با پلیس تماس گرفت، یک بار تلاش کرد تا کمک بگیرد، اما دخترش به جای دریافت کمک و حمایت مورد نیاز، از باور او خودداری کرد و دیگر اجازه نداد نوه هایش برای ملاقات بیایند. از آن تجربه سیندی یاد گرفت که به کسی نگوید که واقعاً پشت درهای بسته چه می گذرد. اما با گذشت زمان، همسایه ها مدام تماس می گرفتند و رفتار شوهرش را به پلیس و خدمات حفاظت بزرگسالان گزارش می کردند.

سرانجام پس از گزارش‌ها و بازدیدهای متعدد از سوی مددکاران اجتماعی، سیندی تصمیم گرفت در یک گروه توانمندسازی ارشد از برنامه گزینه‌های ایمن برای سالمندان شرکت کند. سیندی به این نتیجه رسید که این فرصت خوبی است که هر هفته چند ساعت خانه را ترک کند. او به گروهی از همسالانش گوش داد که در مورد آزاری که تجربه کرده‌اند و می‌توانستند توضیح دهند. او به آرامی شروع به باز کردن و به اشتراک گذاشتن آنچه که از سر گذرانده بود کرد. او بازخوردهایی را از اعضای گروه دریافت کرد که به او می گفتند نیازی به زندگی آن گونه که هست ندارد. پس از شرکت در چندین جلسه، سیندی در نهایت اعتراف کرد که دیگر نمی‌خواست در ازدواج آزاردهنده‌اش باشد و آماده طلاق بود. او توسط همسالانش در گروه حمایت می شد که به او کلمات تشویقی و توصیه های عملی زیادی می دادند. سیندی از طریق پشتیبانی و خدمات مختلف در دسترس او توانست داستان خود را تغییر دهد. 

سیندی 69 ساله، قوی، مقاوم و در نهایت با طلاقش پیش می رود و از زمانی که تصمیم به ترک گرفته است به گذشته نگاه نکرده است. او تصمیم خود را مدیون آموزش و حمایت گروه هایی می داند که در Human Options شرکت کرده است.

از Human Options برای کمک به من برای بهبودی و یادگیری نحوه زندگی مجدد سپاسگزارم. ” – سیندی، مادر و بازمانده

الی سی و شش ساله یک رابطه دردناک سه ساله با پدر کوچکترین فرزندش را تحمل کرد. الی هر از چند گاهی مورد آزار فیزیکی و کلامی وحشیانه همراه با تخریب اموالش قرار می گرفت. الی و فرزندانش توانستند فرار کنند و آماده انتقال به مرحله بعدی برای ایمنی شدند. الی و چهار فرزندش به امید ایجاد ثبات و امنیت برای او و فرزندانش به مرحله دوم آمدند.

زمانی که الی مرحله دوم را شروع کرد، از شغل خود به عنوان مدیر پرونده در یک شرکت پزشکی در مرخصی پزشکی بود. معلولیت او ناشی از رابطه او بود. مدت کوتاهی پس از شروع برنامه گام دوم، الی مجبور شد علیه متجاوز خود شهادت دهد که باعث افزایش ناراحتی و اضطراب او شد. از طریق خدماتی که از طریق برنامه گام دوم در اختیار او قرار می‌گرفت، الی شروع به درمان فردی کرد تا بر روی آسیبی که از شریک سابقش متحمل شده بود کار کند.

الی تقریباً در تمام گروه‌های پیشنهادی در مرحله دوم شرکت کرد. در حالی که او در مورد سواد مالی، آمادگی شغلی، حقوق تحصیل مستاجر و گروه های درمانی تحصیل می کرد، فرزندانش در برنامه کودکان درمانی شرکت می کردند. همه فرزندان او یاد گرفتند که چگونه احساسات خود را به شیوه ای بدون خشونت بیان کنند. انعطاف پذیری الی برای دریافت حمایت مورد نیاز به او اجازه داد تا بر هدف خود برای ایجاد ثبات و امنیت از طرف شریک سابق خود برای فرزندانش متمرکز بماند. الی و چهار فرزندش به مرحله سوم منتقل شدند و مدت کوتاهی پس از آن یک فرصت مسکن مقرون به صرفه از طریق Families Forward به او پیشنهاد شد.

«اگر خدمات، گروه‌ها و زمان ارائه شده توسط Human Options نبود، شاید هنوز در آن رابطه تاریک و خطرناک بودم. اکنون فرزندان من فرصتی برای رفاه و زندگی بهتر دارند.» - الی، بازمانده

گزینه های انسانی عزیز،
نام من کیم است و در سال 2006 به دلیل خشونت خانگی از طرف Human Option حمایت زیادی داشتم. در آن مدت واقعاً نیاز داشتم. یادم می آید در باجه تلفن عمومی نمی دانستم چگونه از تلفن استفاده کنم، نمی توانستم رانندگی کنم، نمی دانستم چگونه از تاکسی استفاده کنم، به زبان انگلیسی راحت نبودم ... و مهمتر از همه حقوقم را نمی دانستم. تا اینکه گزینه های انسانی را پیدا کردم.

با کمک یکی از دوستانم، با وجود اینکه در شهرستان دیگری زندگی می‌کردم، توانستم در «گزینه‌های انسانی» فرصتی پیدا کنم. من هنوز به خوبی اولین روزی را به یاد دارم که توسط پلیس از درب پناهگاه اضطراری اسکورت شدم.

همه برنامه ها را گذرانده و کامل کرده بودم. بعد از آن، حدود یک سال یا بیشتر، توانستم روی خودم بایستم. خوشبختانه توانستم کارم را به عنوان مهندس کامپیوتر ادامه دهم و اکنون می توانم کارم را در سانفرانسیسکو ادامه دهم.

بعد از اینکه با شخص مناسب آشنا شدم، متوجه شدم که زندگی زناشویی خوب باید چگونه باشد و متوجه شدم که چقدر هیولای وحشتناکی بود که با آن زندگی کرده بودم. من از حقوق خود بی اطلاع بودم، و اینکه چگونه هیولا با من بدرفتاری کرده بود. اما تونستم کمک بگیرم و برم.

از همه حمایت های Human Option در گذشته و در سخت ترین زمان های من سپاسگزارم!

- کیم، بازمانده

میراندا با این فکر که قرار ملاقات پس از سوء استفاده غیرممکن است، بار دیگر عشق و امید پیدا کرد. میراندا پس از پنج سال رهایی از شریک خشونت‌آمیزش، فکر می‌کرد که او و فرزندانش بالاخره از تمام آسیب‌هایی که متحمل شده‌اند رهایی یافته‌اند و می‌توانند از نو شروع کنند. تا اینکه یک شب، شریک خشونت آمیز او به خانه جدید میراندا آمد و او و شریک جدیدش را تهدید به کشتن کرد. راه میراندا برای حفظ امنیت این بود که حکم منع را بگیرد.

میراندا با مرکز منابع خانواده South Orange County تماس گرفت و از یکی از وکلای حقوقی ما کمک خواست. در گذشته، میراندا تلاش کرده بود تا حکم منع خشونت خانگی (DVTRO) را علیه شریک سابق خود دریافت کند، اما چون از DVTRO آگاه بود، از خدمت اجتناب کرد و میراندا هرگز نتوانست به او خدمت کند. تیم وکالت حقوقی Human Options با میراندا از راه دور ملاقات کرد و او را به O'Melveney & Myers، یک شرکت حقوقی که گاهی به مشتریان Human Option کمک حقوقی رایگان ارائه می دهد، ارجاع داد. با کمک وکیل O'Melveney، در نهایت به او خدمت شد و میراندا توانست از او و فرزندانش محافظت کند.

میراندا توانست یک DVRO پنج ساله علیه شریک سابق خود و حضانت کامل قانونی و فیزیکی فرزندانش دریافت کند. از آنجایی که میراندا قربانی جنایت بود، در مورد فرآیند U-Visa، نوعی کمک مهاجرت که برای قربانیان جنایات از جمله خشونت خانگی ایجاد شد، آموزش دید. یکی از شرایط درخواست برای ویزای یو این است که جرم به مجریان قانون گزارش شده و قربانی با تحقیقات همکاری کرده است. وکیل حقوقی ما به میراندا کمک کرد تا یک کپی از گزارش پلیس خود را دریافت کند تا بتواند در یک کلینیک مهاجرت حاضر شود. در کلینیک، او دریافت که واجد شرایط دریافت ویزای U است، که اکنون به کار برای آن ادامه می دهد، در حالی که با فرزندانش به سفر برای شفا بازگشته است، و در یک رابطه سالم با شریک جدیدش است.

فکر نمی‌کردم هرگز بتوانم زندگی‌ام را جلو ببرم. برنامه وکالت حقوقی گزینه های انسانی من و فرزندانم را از خطر نجات داد. من می‌توانم با اطمینان از خانه‌ام بیرون بروم و زندگی‌ام را با شریک جدیدم و فرزندان امن زندگی کنم. ”

- میراندا، مادر و بازمانده

مایک بیش از دو سال بعد از این واقعیت طول کشید تا بفهمد آنچه او فکر می کند عشق است، در واقع سوء استفاده است. زمانی که مایک با کایل ملاقات کرد، فکر کرد که همسر روح خود را پیدا کرده است و به رویای خود یعنی داشتن یک رابطه عاشقانه عمل خواهد کرد. خیلی سریع، مایک به شدت از دوستانش منزوی شد و شروع به محدود کردن فعالیت های اجتماعی و فوق برنامه خود کرد تا با کایل باشد. مایک که از قبل احساس امنیت نمی کرد و نمی دانست کجا باید برود، سعی کرد با چند دوست ارتباط برقرار کند، اما هر بار که تلاش می کرد، باورش نمی شد یا دوستانش به او می گفتند که او هم مرد است و فقط «به او ضربه بزن».

مایک به برنامه توانمندسازی شخصی ما (PEP) ارجاع داده شد تا در مورد خشونت خانگی بیاموزد تا در مورد چرخه ای که مرتباً تکرار می کرد، بهتر یاد بگیرد. مایک از پیوستن به گروه عصبی بود زیرا مطمئن نبود که سایر اعضای گروه چگونه با او رفتار خواهند کرد. پس از جلسه اول، مایک در مورد اینکه چگونه گوش دادن به صحبت های دیگران در گروه در مورد تجربیاتشان به او کمک کرد تا بسیاری از همان هشدارها یا پرچم های قرمزی را که در اولین شروع قرار ملاقات با کایل از قلم انداخته بود، به اشتراک بگذارد. او اشاره کرد که گروه PEP باعث شد او احساس امنیت کند، در مورد تجربیاتش آگاهی بیشتری داشته باشد و مهمترین احساسی که برای اولین بار پس از مدت ها شنیده می شود. با آموزش و ابزارهای به دست آمده از گروه، مایک امیدوار است که چرخه جستجوی روابط سالم را برای خود بشکند، اکنون منابع مختلفی برای کمک دارد و برای بهبود و گسترش مجدد سیستم پشتیبانی خود تلاش می کند.

ما به آگاهی بیشتر در مورد آزار جنسی نیاز داریم تا مردم بدانند که خشونت یک انتخاب است و بر اساس جنسیت ما تبعیض قائل نمی شود.» - مایک، بازمانده 

پس از تحمل بیش از شش سال خشونت خانگی فیزیکی، کلامی، مالی و عاطفی، شارلوت با ورود به پناهگاه اضطراری Human Option به همراه دو فرزندش سارا و ایوان که تنها یک و سه سال داشتند، اولین قدم را در مسیر شفای خود برداشت. آخرین تجاوز فیزیکی توسط همسرش در مقابل چشمان فرزندانش اتفاق افتاد و این به او قدرت داد تا نیروی انتظامی را فراخواند. سارا که تنها 3 سال داشت، با چشمان اشک آلود به افسر گفت: "پدر با مامان خیلی بد رفتار می کرد، تلفنش را شکست، خیلی بلند فریاد زد و باید برود." سطوح بالای استرس، اضطراب و نگرانی، شارلوت را به دنبال مراقبت همه جانبه و یادگیری در مورد منابع در دسترس خود و فرزندانش سوق داد. وقتی شارلوت به پناهگاه اضطراری آمد، خود را بیکار دید، برای حفظ هوشیاری سخت کار می کرد، قادر به کنترل حملات اضطرابی نبود و از تأثیرات خشونت خانگی بی خبر بود. او اغلب به دلیل نیازهای فراوان فرزندانش احساس می کرد که مادری مناسب نیست. در 30 روزی که شارلوت و خانواده اش در پناهگاه اضطراری بودند، او با کارکنان برای طرح ایمنی کار کرد و مراحلی را که برای زندگی رها از خشونت نیاز داشت، ترسیم کرد. شارلوت با ترس های خود روبرو شد و درخواست منع کرد، شروع به شرکت در کلاس های توانمندسازی و فرزندپروری کرد، با برنامه کودکان برای بهبود مهارت های فرزندپروری خود کار کرد و از منابع مالی استفاده کرد. اگرچه این روند دشوار بود و شامل چندین شکست بود، اما او هرگز تسلیم نشد و درخواست کرد که برای برنامه انتقالی Human Option، مرحله دوم، در نظر گرفته شود. او بیان کرد که برای ادامه سفرش به زمان بیشتری نیاز دارد و مطمئن بود حمایتی که در Human Options دریافت می‌کند تأثیر تغییردهنده‌ای روی خانواده‌اش دارد. شارلوت تنها در دو ماه حضور در مرحله دوم، توانست حکم منع، کار و مراقبت از کودک را به دست آورد. این دستاوردها به شارلوت قدرت داد تا به توانایی خود در محافظت، مراقبت و تأمین فرزندانش اعتماد کند. زبان بدن او همراه با رفتار فرزندش به شدت تغییر کرد. در زمانی که در مرحله دوم بود، شارلوت نیز متانت خود را حفظ کرد و به بزرگترین هدف خود برای تأمین مسکن دائمی رسید. قبل از ترک مرحله دوم، شارلوت همسالان خود را خطاب قرار داد و داستان خود را به اشتراک گذاشت تا آنها نیز احساس قدرت کنند. او با به اشتراک گذاشتن اینکه افکار منفی و آزار کلامی که برای سال‌ها متحمل شده بود، به آرامی به عبارتی تبدیل می‌شد که مدیر پرونده‌اش اغلب به اشتراک می‌گذاشت و اکنون با آن زندگی می‌کند: «گذشته من آینده من را تعیین نمی‌کند» و احساس می‌کند چیزی وجود ندارد که او نتواند بر آن غلبه کند. شارلوت، سارا و ایوان به خانه ای امن نقل مکان کرده اند که در آن پیوندهای خانوادگی محکمی ایجاد می کنند و به سفر شفابخش خود ادامه می دهند.